Speurend naar weemoed…
Als je zoekt zul je vinden, maar ‘wie wat vindt heeft slecht gezocht’, dichtte ooit de dichter van de weemoed, Rutger Kopland. Dus lieten wij het zoeken achterwege en verlieten ons in plaats daarvan op het toeval, het weer en de mensen die we al dan niet zouden ontmoeten.
“Speurend naar weemoed”Het onbestemde verlangen
Het overvalt ons allemaal wel eens op een onbewaakt ogenblik. Als de pimpelmezen kwetteren bij het lengen van de dagen. Als de maan door de bomen schijnt en de eerste vorst van het jaar in onze neus prikt. Bij het horen van de langgerekte toon van een trompet of bij het ritmisch gedreun van heipalen… Plotseling is het daar. Weemoed. Het onbestemde verlangen naar een andere tijd of naar een leven dat voorbij is.